İlk olarak 1994 yılında Japonya’da üretilen karekod, veri depolamaya yarayan bir sistemdir. Orijinal adı Datamatrix olan bu sistem, barkod teknolojisinin en gelişmişmiş halidir. Türkçe karşılığı karekod olarak belirlenmiş ve bu kelime ilk olarak Beşeri Tıbbi Ürünler Barkod Uygulama Kılavuzu’nda kullanılmıştır. Kare ya da dikdörtgen şekillerde basılabilen iki boyutlu kod sistemi, klasik barkodların aksine iki yönde veri depolama imkanı sağlamaktadır. Klasik barkodların veri depolama alanı oldukça düşükken karekod sisteminde bu alan artmış ve kullanımı yaygınlaşmıştır.
Barkod sistemin devamı niteliğinde olan karekodlar ilk olarak, üretilen araçları üretim aşamasındayken kolaylıkla takip edebilmek amacıyla kullanılmıştır. Ürüne ve parçalarına ait bilgilerin kodlandığı karekodlar, yüksek hızda tarama ve tanımaya olanak sağlaması nedeniyle diğer sektörlerde de hızla yayılmıştır.
Karekodlar, siyah ve beyaz piksellerden oluşur ve saklanmak istenen veriler bu piksellerin içinde depolanır. Matematiksel olarak siyah renk 1,beyaz renk ise 0 olarak kodlanır. Karekodların en önemli özelliklerinden biri de hata düzeltmeye olanak sağlamasıdır. Karekodların üzerinde %30 oranına kadar bir bozulma ya da hasar olsa dahi, içeriğindeki veriler sorunsuz bir biçimde okunabilir.
Veri depolama hacmi karekodların büyüklüklerine göre değişmektedir. En küçük karekod 10×10 boyutundayken en büyük karekod ise 144×144 boyutundadır. Karekodun boyutu arttıkça depolanabilen veri sayısı da artar. 10×10 bir karekod içerisine 3 alfanumerik bilgi ya da 6 sayısal veri depolanabilir. 144×144 boyutlu karekodlar ise 3116 sayısal veri yada 2335 alfanumerik veriyi depolama hacmine sahiptir.
Günümüzde gelişen teknolojiyle birlikte, her alanda veri depolamanın önemi artmıştır. Karekodlar bu noktada devreye girmekte ve bu ihtiyacı fazlasıyla karşılayarak hayatı kolaylaştırmaktadır.